15 replies on “Kto się z nami kontaktuje, niech się orientuje – film 2010”
Film zrealizowany na potrzeby liceów ogólnodostępnych, w których rozpoczęłyśmy naukę w 2010 roku. Występują: Milena Rot, Roksana Hajduk i Katarzyna Kozłowska – nauczyciel orientacji przestrzennej w Laskach. Realizacja: Aleksandra Broncel.
O jeeeeeej. Jak głośno i śmiało Roksanko. 🙂 Super Kochana. :* Ta druga dziewczynka w porównaniu do Ciebie taka szarutka Myszeczka. 😀 YYY. Zapachu apteki chyba na zewnątrz nie czuć. 😛 Ja osobiście spotkałam się z przypadkiem, kiedy jedna osoba niewidoma odmówiła pomocy, a Ta osoba, której pomocy nie chciała przyjąć niewidoma osoba, stwierdziła, że skoro nie chcą pomocy, to nie będzie nigdy więcej pomagała. Próbowałam Jej wytłumaczyć, że nie powinno się tak reagować, ale nie zrozumiała. No niestety, niektórzy ludzie mają takie bezsensowne podejście do życia. Maaaaaatko, jak słucham Tej muzyki, to się nie dziwie, że ludzie potem mówią, że niewidomi są biednymi, nieszczęśliwymi dziećmi. Muzyka, normalnie, jak z horroru. 😀 Ale Ci się sposób mówienia zmienił. 🙂 Taaaaak, rzeczywiście, albo ludzie nie odpowiadają do widzenia, bo przecież My nie widzimy. 🙂 Dokładnie, kolory są dla Nas zupełnie skojarzeniowe . Kolor kojarzy się z fakturą, albo z przedmiotem. 🙂 Pozdrowionka. :*
Ten film to fajna inicjatywa. A ta muzyka w tle bazuje na przerobionych fragmentach utworu “Łabędź” z cyklu “Karnawał zwierząt” Camille’a Sainsanse’a. A stereotypy… One zawsz będą. MNie się zdarza słyszeć: “Ty tak super śpiewasz przez to, że masz łatwiej, że nie widzisz”. Albo podobne cuda. Jak nie widzi to od razu muzyk i do tego wirtuoz. A w jednej książek, znalazłam zdanie: “Wszyscy niewidomi śpią z otwartymi oczami”… Odlot… Pozdrawiam.
Ale ciekawe, wspaniale usłyszeć wasze głosy. Czekam na więcej twoich archiwalnych skarbów, Roksanko.
Dziękuję wam. Oczywiście w filmie są też niestety napisy, które ilustrują pewne sytuacje. Może ja powinnam kogoś poprosić, żeby mi je przeczytał i wstawić je jako komentarz do niego. Chyba, że nie przeszkadza Wam to w odbiorze. Oczywiście stereotypy zawsze będą, nieunikniemy ich, ale możemy je przełamywać i to jest naszą siłą. Już coraz mniej tych archiwalnych skarbów zostało. Zbyt dużo danych straciłam kiedyś…
A muzyka nie była oczywiście naszym wyborem. Jak dla mnie w ogóle mogłoby jej nie być.
ta muzyczka z filmu mnie ujęła..
Nie rozumiem komentarza lwicy piszącej: “Jak głośno i śmiało”. A jak miało być? Cicho i monotonnie jak niemal u każdego niewidomego?
Oglądałam ten film też w Laskach. Powiem szczerze super inicjatywa.
Inicjatywa super,
ale ta muzyka…
Strasznie smutna,
co trochę wg mnie psuje obraz całego filmu.
Tylko,
Roxi,
czemu ty tak krzyczysz na tym filmie?
😀 😀
Sama nie wiem… Byłam jeszcze wtedy delikatnie mówiąc niedoświadczona. A muzyka była dodana później, zupełnie nie wiem po co.
Mówiłam, że bardzo pewna siebie? 😛 Inne się chowają!
Pewna siebie to ja raczej wtedy nie byłam, ale zawsze miałam tendencje do głośnego mówienia. 😀
Dooooobra. Na jedno wychodzi prawie. A kiedy tu się coś pojawi? Składam zażalenie!
Ojej, to naprawdę ty? I Milena Rot. I moja nauczycielka orientacji pani Kasia!
15 replies on “Kto się z nami kontaktuje, niech się orientuje – film 2010”
Film zrealizowany na potrzeby liceów ogólnodostępnych, w których rozpoczęłyśmy naukę w 2010 roku. Występują: Milena Rot, Roksana Hajduk i Katarzyna Kozłowska – nauczyciel orientacji przestrzennej w Laskach. Realizacja: Aleksandra Broncel.
O jeeeeeej. Jak głośno i śmiało Roksanko. 🙂 Super Kochana. :* Ta druga dziewczynka w porównaniu do Ciebie taka szarutka Myszeczka. 😀 YYY. Zapachu apteki chyba na zewnątrz nie czuć. 😛 Ja osobiście spotkałam się z przypadkiem, kiedy jedna osoba niewidoma odmówiła pomocy, a Ta osoba, której pomocy nie chciała przyjąć niewidoma osoba, stwierdziła, że skoro nie chcą pomocy, to nie będzie nigdy więcej pomagała. Próbowałam Jej wytłumaczyć, że nie powinno się tak reagować, ale nie zrozumiała. No niestety, niektórzy ludzie mają takie bezsensowne podejście do życia. Maaaaaatko, jak słucham Tej muzyki, to się nie dziwie, że ludzie potem mówią, że niewidomi są biednymi, nieszczęśliwymi dziećmi. Muzyka, normalnie, jak z horroru. 😀 Ale Ci się sposób mówienia zmienił. 🙂 Taaaaak, rzeczywiście, albo ludzie nie odpowiadają do widzenia, bo przecież My nie widzimy. 🙂 Dokładnie, kolory są dla Nas zupełnie skojarzeniowe . Kolor kojarzy się z fakturą, albo z przedmiotem. 🙂 Pozdrowionka. :*
Ten film to fajna inicjatywa. A ta muzyka w tle bazuje na przerobionych fragmentach utworu “Łabędź” z cyklu “Karnawał zwierząt” Camille’a Sainsanse’a. A stereotypy… One zawsz będą. MNie się zdarza słyszeć: “Ty tak super śpiewasz przez to, że masz łatwiej, że nie widzisz”. Albo podobne cuda. Jak nie widzi to od razu muzyk i do tego wirtuoz. A w jednej książek, znalazłam zdanie: “Wszyscy niewidomi śpią z otwartymi oczami”… Odlot… Pozdrawiam.
Ale ciekawe, wspaniale usłyszeć wasze głosy. Czekam na więcej twoich archiwalnych skarbów, Roksanko.
Dziękuję wam. Oczywiście w filmie są też niestety napisy, które ilustrują pewne sytuacje. Może ja powinnam kogoś poprosić, żeby mi je przeczytał i wstawić je jako komentarz do niego. Chyba, że nie przeszkadza Wam to w odbiorze. Oczywiście stereotypy zawsze będą, nieunikniemy ich, ale możemy je przełamywać i to jest naszą siłą. Już coraz mniej tych archiwalnych skarbów zostało. Zbyt dużo danych straciłam kiedyś…
A muzyka nie była oczywiście naszym wyborem. Jak dla mnie w ogóle mogłoby jej nie być.
ta muzyczka z filmu mnie ujęła..
Nie rozumiem komentarza lwicy piszącej: “Jak głośno i śmiało”. A jak miało być? Cicho i monotonnie jak niemal u każdego niewidomego?
Oglądałam ten film też w Laskach. Powiem szczerze super inicjatywa.
Inicjatywa super,
ale ta muzyka…
Strasznie smutna,
co trochę wg mnie psuje obraz całego filmu.
Tylko,
Roxi,
czemu ty tak krzyczysz na tym filmie?
😀 😀
Sama nie wiem… Byłam jeszcze wtedy delikatnie mówiąc niedoświadczona. A muzyka była dodana później, zupełnie nie wiem po co.
Mówiłam, że bardzo pewna siebie? 😛 Inne się chowają!
Pewna siebie to ja raczej wtedy nie byłam, ale zawsze miałam tendencje do głośnego mówienia. 😀
Dooooobra. Na jedno wychodzi prawie. A kiedy tu się coś pojawi? Składam zażalenie!
Ojej, to naprawdę ty? I Milena Rot. I moja nauczycielka orientacji pani Kasia!